Blog van Jan Willem Baljet

Scharrelend door de eendenkooi vond ik er één! Een ei!! Niet netjes in het comfortabele leghok, maar een beetje zielig en koud op de grond. Dit was duidelijk een eerste ei dat weinig liefdevol aan de kant was geschoven.
Een eendenei is een prachtig iets, bijna celadonkleurig (beetje pastel/poeder/groenig dus). Opgetogen liep ik ermee naar binnen en bedacht me hoe ik een eendenei moest koken. Dat is dus 10 volle minuten. Mijn dochter trok haar wenkbrauw op en bedankte vriendelijk maar zeer nadrukkelijk voor deze traktatie. Ook mijn partner liet de kans even voorbijgaan.

We hebben twee “opnames”.

Het is weer zover, de kerstboom komt in huis. Vanaf Kiki’s 4e jaar laten we haar de boom uitzoeken en, zoals het kinderen betaamt, geldt voor haar: hoe groter, hoe beter. En dus zien we onszelf met ons vier meter hoge plafond vaak voor de onverkwikkelijke taak een XXL versie dennenboom vanaf onze favoriete kerstbomenstal bij het Frans Halsplein naar het Kenaupark te sjouwen.

Onze dochter Kiki vroeg of ze een ratje mocht voor haar verjaardag. Zelf vind ik ratten hele leuke en intelligente huisdieren. Als kind heb ik ook een aantal ratten gehad en meestal sliepen deze bij mij in bed. Ik besloot in het geheim een voorstudie te doen. Al snel kwam ik erachter dat 1 rat geen optie was want ratten zijn sociaal levende dieren. Het moesten er dus minimaal 2 worden.

Het is mij altijd opgevallen dat de karakterbeschrijvingen van onze huisdieren in boeken en op internet vaak niet helemaal kloppen met de realiteit. Deels komt dit, volgens mij, doordat de teksten geschreven worden door liefhebbers van het ras. Ook wordt er veel van elkaar gekopieerd en worden teksten vertaald van teksten uit het buitenland. De populatie Teckels in Nederland is totaal anders dan de Teckels in de Verenigde Staten.

Zelf ben ik hier ook ingetuind. Bij de keuze van een eenden ras heb ik mij laten leiden door beschrijvingen en leuke filmpjes op internet.

Door dat we enigszins zijn ‘uitgeschoten’ met onze aanschaf aan huisdieren, zagen we ons ineens voor een vakantie dilemma gesteld. Waar gaan alle kinders naartoe en wie gaat er zorgen voor de thuisblijvers? Eigenlijk waren de thuisblijvers het snelst geregeld en ook voor de honden Pippin, Joep en Bink wisten we een adres. Maar onze oudste, Muis, de Jack Russel is een lastige. Al een tijd loopt ze slecht en kan eigenlijk de trap naar de tuin niet meer af, met als gevolg dat ze vaak in huis poept en plast. Haar meer uitlaten heeft geen zin.

Speciaal voor iedereen die het nog niet weet! We hebben gezinsuitbreiding. Buiten ons “gekozen” kroost met als eerste natuurlijk onze dochter, onze honden Muis en Pippin, poes Poppy, ongeveer zo’n 50 Koi karpers en een prachtige albino steur (Slatan), natuurlijk onze adoptiehonden Binky en Joep en nu als completering van onze menagerie 5 Indische loopeenden (Bunten, Daffy, Becky, Marvin en Lola). Als kersen op de taart ook nog 2 Franse hangoorkonijnen (Flappie en Bobbie). 

Een aantal jaren geleden stond ons huis in de steigers om geschilderd te worden. Ook moest het bitumen op het dak en het zink in de goten vervangen worden. Mijn hobby is klussen en iedere namiddag klom ik de steiger op om te kijken wat de bouwvakkers gedaan hadden. Met mijn hoogtevrees vergde dat wel enige moed. Vooral niet naar beneden kijken en focussen op dat waarvoor je gekomen bent, was mijn motto. Na een aantal dagen liep ik zelfs op de bovenste verdieping van de steiger.

Vaak wordt er aan mij gevraagd of ik mijn eigen dieren ook opereer. ‘Natuurlijk’; roep ik dan! Als er iets mis gaat kan ik het alleen mij zelf verwijten en bovendien vind ik het leuk.

Toen Binky (de Chihuahua) en Joep bij ons kwamen wonen, wist ik dat Joep een slecht oog had. We hadden de indruk dat hij er niets mee zag door alle vergroeiingen en een witte lens. Waarschijnlijk heeft hij ooit een ongeluk gehad of is hij door een soortgenoot gebeten. Hij leek er geen last van te hebben en wij dus ook niet.

Onze laatste vakantie was wat omstreden. We kregen een aanbod van vrienden om een weekje in hun huis in Alicante te logeren. Dit aanbod was ons al vaak gedaan en eerlijk gezegd had ik er wel zin in om tijdens een, voor mij, aangename temperatuur (24 graden) Zuid Spanje te bekijken. Heerlijk onbekommerd in een huis aan zee, waar alles aanwezig is. Helaas hadden we onze dochter Kiki in die beslissing niet betrokken, waarop ze gezien haar leeftijd (11 jaar) zeker recht op heeft. Tickets gekocht, auto gereserveerd en Kiki verrast met onze vakantie, stom natuurlijk.