Door Jitta van Leuverden op
Het in laten slapen van huisdieren, het is helaas een belangrijk onderdeel van ons werk. We zijn dierenartsen, en maken onze patiënten het allerliefst beter, maar wanneer dit niet meer mogelijk is, is in laten slapen de beste keus, wat we vervolgens met alle rust en liefde doen.
In sommige gevallen is het erg duidelijk dat het, het allerbest is om een dier in te laten slapen. Als er geen enkel uitzicht meer is op verbetering, en een beestje lijdt, dan kun je niet anders. Vaak is het een lange weg, waarin een eigenaar langzaam richting de beslissing groeit, en soms gaat dit snel.
De keus kan ook moeilijker zijn.
Zijn er nog dingen om te proberen? En hoe lang ga je daar mee door?
Als eigenaar wil je graag nog van alles proberen, er zijn vaak nog opties. Het belangrijkst daarin is of het waardig is en blijft voor het dier. Wij als dierenartsen zijn er om te waken voor ‘te ver gaan’. Zo zullen we altijd alle opties bespreken, maar wel vertellen wat we zelf denken dat het beste is. Eigenaren van een dier zijn vaak bang dat het te vroeg is om hun dier te laten inslapen, want veel of een aantal dingen gaan nog wel goed. Helaas zijn veel dieren erg goed in het niet goed laten zien hoeveel last ze echt hebben. Wanneer een slechte diagnose is gesteld, heeft een eigenaar vaak nog wat dagen nodig om eraan te wennen. Ze gaan dan anders naar hun dier kijken, wetende dat die erg ziek is.
Besef dat inslapen het beste is komt dan vanzelf. Tegen het moment dat het zover is, is het ook ‘goed’.
Bij twijfel over het moment van de euthanasie, geven we vaak het boekje ‘zijn we niet te vroeg’ mee.
We maken het in laten slapen van dieren heel vaak mee en op sommige dagen zelfs iets teveel. Af en toe heb je zo’n dag. De een na de ander.. Voor ons is het soms ook even schakelen.. Het ene moment laten we een dier in slapen, de volgende afspraak kan een puppy vaccinatie zijn. We leggen dan altijd wel even uit dat ook wij soms even de tijd nodig hebben.
Sommige dieren zien we pas op het moment van de euthanasie. Wanneer we tot de beslissing komen, dan laten we het dier waardig inslapen.
En sommige dieren, en hun eigenaren, kennen we al van jongs af aan. We begeleiden ze gedurende hun hele leven, en kennen ze goed. Wanneer zo’n dier ziek wordt, en vervolgens ingeslapen wordt, dan raakt dat ook ons. Daarnaast kunnen we ons allemaal zo goed inleven in wat een eigenaar doormaakt. Alle medewerkers hebben dieren, en al veel dieren in moeten laten slapen, we weten hoe het voelt. Wat me vaak ook raakt, en wat vooral erg mooi is, is als een heel gezin bij het afscheid van hun geliefde dier is.
Toen ik nog niet zo lang dierenarts was, heb ik een hond in laten slapen, het was een hulphond, dus letterlijk steun en toeverlaat van deze eigenaar. Het ging niet meer, en ik heb hem rustig en waardig in laten slapen. Het was de juiste beslissing, en goed zo. De eigenaar stuurde me een tijdje erna een mooie tekst, die ik altijd heb bewaard.
Straks!
Als ik straks oud ben, of ziek en zwak,
En pijn verjaagt de slaap,
Als onrust neemt van mij bezit,
Doe dan wat onvermijdelijk is,
En laat mij gaan.
De laatste goede daad.
Beslis voor mij, en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,
Of uitstel tot het beter past,
Bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens de laatste gang,
Jij loopt niet weg, je kijkt me aan,
Je noemt me bij de liefste naam,
En houdt me stevig vast.
Vandaag voor het laatst,
Groet ik je met mijn hondenstaart….
Wat jij liet doen deed je voor mij,
Je hebt mij nog meer pijn bespaard,
Voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit,
Nee huil nu niet….
Een wijs besluit, dat werd gegrond:
Jij bent mijn baas en ik jouw HOND.
Met vriendelijke groet,
Jitta van Leuverden